Μόνο η σταχτοπούτα φορούσε 38;

Ελπίζω να γνωρίζετε την ιστορία της Σταχτοπούτας, γιατί απόψε θα πάρουμε την ιστορία από τη μέση. Ας ξεκινήσουμε από το σημείο που η μικρή μας πρωταγωνίστρια, φτάνει στο σημείο και δοκιμάζει το γοβάκι. Άραγε ήταν το δικό της παπούτσι; Ή απλά έτυχε το νούμερο; Και αν δεν ήταν δικό της ποιός της έφαγε τη μιλιά και δε μίλησε; Βολεύτηκε η μικρή μας δεσποινίδα με ένα πρίγκιπα... Με ένα πρίγκιπα που φαινομενικά όλες στο παλάτι θα τον ήθελαν. Αλλά η ζωή δεν είναι μόνο ένα ζευγάρι παπούτσια, σωστά;

 Προσαρμόζοντας τα δάχτυλα των ποδιών της στο παπούτσι, που μπορεί και να χτυπούσε και λίγο έμαθε να ζει με ένα νούμερο παπούτσι μικρότερο. Θα μου πείτε τώρα, αν είναι να έχεις το πρίγκιπα θα φορέσεις και ένα νούμερο μικρότερο και ποιό το κακό; Μετά θα ξεκινήσει η μικρή πριγκίπισσα να καταπιέζεται και να χάνεται στην απλή καθημερινότητα. Αχ! Τίποτα δεν ήταν σαν αυτά που σου διάβαζαν πριν κοιμηθείς; Ίσως αυτό το παραμύθι να μην είναι για εσένα μικρή μου δεσποινίς, ίσως το γοβάκι να κάνει και σε άλλες κοπέλες καλύτερα από ότι σε εσένα, και ποιος ξέρει μπορεί στο επόμενο στενό να υπάρχει ένα άλλο παραμύθι που ο πρίγκιπας ζητάει ακριβώς το νούμερο που φοράς.

 Και ενώ πασχίζεις να πείσεις , πως όλα είναι καλά στη πρώτη βροχή και στη πρώτα μπόρα μαζεύεσαι. Κλείνεσαι στον εαυτό και γυρνάς τις σελίδες σα τη τρελή μέχρι να βγει ο ήλιος, αλλά δεν είναι έτσι. Οι μαύρες σελίδες δε περνιούνται με μία γόμα στο πλάι και να σβήνεις ότι δεν αφήνει το παραμύθι σου να προχωρήσει. Βασικά γίνεται και αυτό, αλλά στο τέλος θα μείνεις με μία γόμα, και ένα κενό παραμύθι. Αξίζει για ένα μονό παπούτσι που δε ξέρεις ότι καν δεν είναι δικό σου, να σβήσεις τους υπόλοιπους ήρωες; Πριγκίπισσα δε θα σε κάνει ο πρίγκιπας στο άσπρο άλογο, θα σε  κάνεις εσύ κάθε φορά που βρίσκεις μία αφορμή να χαμογελάς στο καθρέφτη σου.

 Μία φορά και ένα καιρό, έλεγα πως θα ήθελα να ζήσω μία ζωή σα παραμύθι. Τώρα θέλω να συνεχίσω τη ζωή που κάνω που τη ζηλεύουν τα παραμύθια, αγκαλιά με μία κασετίνα με μπογιές βάζω και άλλα χρώματα στις σελίδες. Και τραγουδάω, πως ποτέ ξανά - ποτέ εδώ - ποτέ για αυτούς που αντιπαθώ. Και ενώ ανοίγω την επόμενη σελίδα μου αναρωτιέμαι, αν μία φτιαγμένη ευτυχία αποκλειστικά από εσένα, αν σου γεμίζει κάθε κενό που υπάρχει μέσα σου.

Συγγνώμη πριγκίπισσα, αλλά λάθος παραμύθι. Αυτό δεν έχει Happy end.

Το σημερινό τραγούδι λέγεται "Μία φορά και ένα καιρό ", από το συγκρότημα μπλε. Μπορεί να σας ήρθε στο μυαλό η Pink, και καλα σας έκανε καθώς οι μουσικές τους ταιριάζουν πολύ. Pop - rock ρυθμοί έρχονται στα ραδίοφωνα της Θεσσαλονίκης αρχικά από το  Γιώργο Παπαποστόλου (manager, σύνθεση, φωνή, φωνητικά), το Γιώργο Παρώδης (στίχοι), τη Νατάσα Αλεξίου (βιολί) και τη Τζώρτζια Κεφαλά (φωνή). Μπορεί να έχω συνδιάσει τους μπλε με τη Τζώρτζια και το Τον ίδιο το Θεό, αλλά σας αφήνω με λίγο μελαγχωλική διάθεση, καθώς έχω αν δω κομμάτι των μπλε... καιρό!

Σας φιλώ πριγκίπισσες, προσοχή στους βατράχους δεν γίνονται όλοι πρίγκιπες .