Ότι κρατάμε μέσα μας, ( μας ) σαπίζει.

 Μας χωρίζουν ωκεανοί, κουβέντες που ποτέ δεν είπες και τώρα που το ξανά σκέφτομαι οι κουβέντες που είπες ακόμα περισσότερο. Δεν υπάρχουν πια γέφυρες για εμάς, ούτε κρυφά μονοπάτια γιατί όσο και να προσπαθούσα να σε βρω και να διασχίσω τη θάλασσα με τα χέρια μου εσύ με βύθιζες στο πάτο. Τι να κάνω αν τα εμπόδια μέχρι να σε βρω, είναι από εσένα;  Ένα ( μικρό ) διάλειμμα για αναμνήσεις και θα σε περιλάβω πάλι όπως σου αξίζει! Το τί αξίζουμε στη ζωή μας δεν είναι τόσο προδιαγεγραμμένο όσο νομίζουμε, εξαρτάται από τη συμπεριφορά μας και το τρόπο που αντιμετωπίζουμε τις καταστάσεις. Καθώς όμως όλα αυτά είναι τελείως υποκειμενικά, αναρωτιέσαι μήπως στη πλευρά του άλλου είσαι όντως το τέρας που βλέπεις για τον άλλον. 

 Θα σταματήσω να σε ψάχνω, να σε δικαιολογώ και να σε υποστηρίζω, δε θα σβήσω τις φωτογραφίες μας από το facebook μεγάλωσα πια. Δε θα προσπαθήσω καν να σε πονέσω, απλά θα αφήσω την εικόνα μου για εσένα να καταστραφεί. Θα σας το ξανά πω, η κάθε σχέση όταν τελειώνει είναι σαν να πεθαίνει κάτι μέσα μας. Πεθαίνουν οι ελπίδες που τρέφαμε με υπομονή για το ότι η επόμενη μέρα δε θα είναι έτσι. Θρήνησε τους ανθρώπους που χάνεις, κάνε τους μία τελετή πες και δύο λόγια και άστους να πεθάνουν εκεί, όχι να πεθάνουν εσένα μέσα σου. Όμορφα πρωινά, όμορφα μεσημέρια, όμορφα απογεύματα, όμορφα βράδια, έχω να σου πω εγώ ιστορίες που δε θα θέλω να ξανά θυμηθώ. Αλλά ναι τότε ήταν όλα όμορφα, ήταν όλα απλά, ήταν όλα δίκαια, ήσουν το τηλεφώνημα όταν όλα δε πήγαιναν καλά. Δε ξέρω όμως αν εγώ σταμάτησα πρώτη να σε παίρνω τηλέφωνο, ή εσύ σταμάτησες να απαντάς...  

 Δε χρειάζεται να μην έχεις συντροφιά για να νιώθεις μοναξιά, νιώθεις μόνος με χίλια δύο άτομα στο δωμάτιο. Και εσύ είσαι το μόνο άτομο που θα άφηνα αυτά τα χίλια δύο άτομα για να είμαι μαζί σου, αλλά τελικά το κενό σου έβγαινε προς τα έξω. Μα γιατί να ψάχνω τον ήρωα μου αλλού, αφού μπορώ να βάλω τη μπέρτα μου και να με σώσω από τις μαύρες μέρες; Γιατί δυστυχώς ή ευτυχώς , πάντα χρειαζόμαστε ανθρώπους στη ζωή μας. ;Oχι απαραίτητα για να κάνουν τα άσπρα μαύρα, αλλά ίσως να τα κάνουν γκρι;  Η συμβουλή μου είναι πως ότι και να γίνει στη ζωή σου, το να κλείνεσαι σε εσένα δε θα σε βοηθήσει... ίσως σε βοηθήσουν να αποβάλλεις και τις νύχτες με τα βαριά στομάχια. 

 Το άρθρο δε προοριζόταν να γραφτεί, αλλά συνδυάζω τραγούδια με συναισθήματα και ανθρώπους...  

Ένα τραγούδι για σήμερα που λέγεται Oceans δηλαδή ωκεανοί και το τραγουδάνε το συγκρότημα Seafret. Ένα βρετανικό συγκρότημα που αποτελείται από δύο μέλη τον τραγουδιστή Jack Sedman και τον κιθαρίστα Harry Draper. Το σημερινό τραγούδι είναι μέρος του δίσκου Oceans Ep και είναι το πρώτο κομμάτι που μπορεί να το ακούσετε και σε Live version. 

 Σας τα παραθέτω και τα δύο και σας προτρέπω, να δώσετε σημασία στο video clip. Ρε παιδιά να ρωτήσω κάτι μήπως έχετε δει κάπου τη μπέρτα μου;