Οι συνθήκες τα έφεραν έτσι που κατέληξα τη Δευτέρα το μεσημέρι αγκαλιά με τη φωτογραφική μου μηχανή ( όπως πάντα ). Δεν ήταν τόσο δύσκολο να μου δημιουργηθεί η ανάγκη να κατευθυνθώ προς τη θάλασσα και με τη τάση μου για εξερεύνηση να ανακαλύψω και μια διαφορετική πλευρά της πόλης. Ήταν και η πρώτη μέρα της άνοιξης και ο καιρός μας έκανε τη χάρη να μας χαμογελάσει ανθίζοντας τις αμυγδαλιές , και γεμίζοντας μας αρώματα αλλά και αλλεργίες . Είδα πολλές παρέες να κάθονται στο γρασίδι που έπιναν καφέ στο χέρι, και κάποιοι παρέα με τα βιβλία τους καθόντουσαν στις σκιές των δέντρων. Κάπως έτσι ξεκίνησε το ταξίδι της απομυθοποίησης του ότι να βγαίνεις από το σπίτι σου και να κάνεις δραστηριότητες μόνος σου, ίσως να μην είναι και τόσο μίζερο .
Η κουλτούρα του Έλληνα στις νέες ηλικίες, η έξοδος από το σπίτι συνδυάζεται με μεγάλη παρέα φραπέ, σουβλάκια, και ποτά . Αλλά είναι μόνο αυτό που μπορεί να κάνει ; έχουμε τη νοοτροπία ότι είναι κακόμοιρο κάποιος να φάει μόνος του κάποιος σε κάποιο μαγαζί, ή να πηγαίνεις μόνος σου cinema. Κανείς δε γεννήθηκε με παρέα, και σίγουρα κανένας δεν έχει όρεξη πάντα να βρίσκεται με κάποιον, άρα δεν είναι λίγο υποκριτικό να δεχόμαστε το γεγονός πως κάποιος είναι μόνος του χωρίς κρητική μόνο όταν βρίσκεται στο σπίτι;! Βγες από το σπίτι , ακόμα και αν δεν έχεις παρέα...και άσε τον ήλιο να σε πάρει αγκαλιά. Βάλε τα ακουστικά σου, γιατί η μουσική πάντα βοηθάει στις πρώτες στιγμές αμηχανίας. Μη περιμένεις κάποιον να σε βγάλει έξω αν η υπάρχουσα παρέα σου δεν ανοίγει τα παντζούρια στη καθημερινότητα, δε σημαίνει πως εσύ θα ζεις στο σκοτάδι. Η άνοιξη ήρθε εσύ τη καλώς όρισες;
Μη νομίζεις πως σου λέω αερολογίες,και γεμίζω σκόρπια λόγια στις γραμμές ... και εγώ τώρα βρίσκομαι σε μια καφετέρια μόνη μου και τα λέω εδώ με τον εαυτό μου . Βρίσκομαι στο Toms, στη Θεσσαλονίκη και είναι ένα από τα καλύτερα μέρη για να κάνεις την αρχή που λέγαμε πριν. Δε θα σε αφήσω στη τύχη σου, θα πας στη Τσιμισκή 22, ένα self service μαγαζί, που δε θα σε φέρει και στη δύσκολη θέση να πεις στο σερβιτόρο πως κάθεσαι μόνος σου . Σαν ένα παράθυρο του πραγματικού κόσμου στο tumblr, με quotes, φωτογραφίες, και διαφορετικό πρόγραμμα ενεργειών κάθε μέρα . Ξέρω τι στο ήρθε στο μυαλό με τα toms, ναι ναι είναι τα vintage παπουτσάκια που δίνουν με την αγορά τους και λεφτά στα παιδιά του τρίτου κόσμου.
Σήμερα σας διάλεξα ένα τραγούδι που θα το χαρακτήριζα ως ύμνο της ζωής. Και υπάρχει καλύτερη μέρα να υμνείς τη ζωή από τη δεύτερη ημέρα της άνοιξης; ( γιατί τη πρώτη έτρεχες γυμνός στο λιβάδι ξέρω, ξέρω ). Ο τίτλος είναι Live is life, δηλαδή το να ζεις είναι ζωή. Πρόσεξε το να ζεις, όχι απλά να υπάρχεις και να περνάνε οι ημερολογιακές ημέρες . Βέβαια εγώ το έψαχνα ως life is life, αλλά από ότι φάνηκε είναι συχνό λάθος γιατί βρήκα αρκετά αποτελέσματα με αυτό το τίτλο. Το κομμάτι είναι του συγκροτήματος opus, ηχογραφήθηκε το 1985, και είχε τεράστια επιτυχία παρόλο που ήταν αποτέλεσμα αυτοσχεδιασμού σε μια συναυλία . Κατέκτησε εύκολα τη κορυφή των charts, σε Αυστρία, Γερμανία , Γαλλία και Σουηδία. Ειδικά στη Γαλλία κατατάχθηκε στη 149η θέση στη λίστα με τα πιο επικερδή τραγούδια στη χώρα . Και στη τελική, αν δώσεις το καλύτερο σου εαυτό σήμερα, πώς γίνεται η μέρα σου να μη πάει καλά; ή τουλάχιστον καλύτερα από τη προηγούμενη;
Η κουλτούρα του Έλληνα στις νέες ηλικίες, η έξοδος από το σπίτι συνδυάζεται με μεγάλη παρέα φραπέ, σουβλάκια, και ποτά . Αλλά είναι μόνο αυτό που μπορεί να κάνει ; έχουμε τη νοοτροπία ότι είναι κακόμοιρο κάποιος να φάει μόνος του κάποιος σε κάποιο μαγαζί, ή να πηγαίνεις μόνος σου cinema. Κανείς δε γεννήθηκε με παρέα, και σίγουρα κανένας δεν έχει όρεξη πάντα να βρίσκεται με κάποιον, άρα δεν είναι λίγο υποκριτικό να δεχόμαστε το γεγονός πως κάποιος είναι μόνος του χωρίς κρητική μόνο όταν βρίσκεται στο σπίτι;! Βγες από το σπίτι , ακόμα και αν δεν έχεις παρέα...και άσε τον ήλιο να σε πάρει αγκαλιά. Βάλε τα ακουστικά σου, γιατί η μουσική πάντα βοηθάει στις πρώτες στιγμές αμηχανίας. Μη περιμένεις κάποιον να σε βγάλει έξω αν η υπάρχουσα παρέα σου δεν ανοίγει τα παντζούρια στη καθημερινότητα, δε σημαίνει πως εσύ θα ζεις στο σκοτάδι. Η άνοιξη ήρθε εσύ τη καλώς όρισες;
Μη νομίζεις πως σου λέω αερολογίες,και γεμίζω σκόρπια λόγια στις γραμμές ... και εγώ τώρα βρίσκομαι σε μια καφετέρια μόνη μου και τα λέω εδώ με τον εαυτό μου . Βρίσκομαι στο Toms, στη Θεσσαλονίκη και είναι ένα από τα καλύτερα μέρη για να κάνεις την αρχή που λέγαμε πριν. Δε θα σε αφήσω στη τύχη σου, θα πας στη Τσιμισκή 22, ένα self service μαγαζί, που δε θα σε φέρει και στη δύσκολη θέση να πεις στο σερβιτόρο πως κάθεσαι μόνος σου . Σαν ένα παράθυρο του πραγματικού κόσμου στο tumblr, με quotes, φωτογραφίες, και διαφορετικό πρόγραμμα ενεργειών κάθε μέρα . Ξέρω τι στο ήρθε στο μυαλό με τα toms, ναι ναι είναι τα vintage παπουτσάκια που δίνουν με την αγορά τους και λεφτά στα παιδιά του τρίτου κόσμου.
Σήμερα σας διάλεξα ένα τραγούδι που θα το χαρακτήριζα ως ύμνο της ζωής. Και υπάρχει καλύτερη μέρα να υμνείς τη ζωή από τη δεύτερη ημέρα της άνοιξης; ( γιατί τη πρώτη έτρεχες γυμνός στο λιβάδι ξέρω, ξέρω ). Ο τίτλος είναι Live is life, δηλαδή το να ζεις είναι ζωή. Πρόσεξε το να ζεις, όχι απλά να υπάρχεις και να περνάνε οι ημερολογιακές ημέρες . Βέβαια εγώ το έψαχνα ως life is life, αλλά από ότι φάνηκε είναι συχνό λάθος γιατί βρήκα αρκετά αποτελέσματα με αυτό το τίτλο. Το κομμάτι είναι του συγκροτήματος opus, ηχογραφήθηκε το 1985, και είχε τεράστια επιτυχία παρόλο που ήταν αποτέλεσμα αυτοσχεδιασμού σε μια συναυλία . Κατέκτησε εύκολα τη κορυφή των charts, σε Αυστρία, Γερμανία , Γαλλία και Σουηδία. Ειδικά στη Γαλλία κατατάχθηκε στη 149η θέση στη λίστα με τα πιο επικερδή τραγούδια στη χώρα . Και στη τελική, αν δώσεις το καλύτερο σου εαυτό σήμερα, πώς γίνεται η μέρα σου να μη πάει καλά; ή τουλάχιστον καλύτερα από τη προηγούμενη;
https://www.instagram.com/p/BLG6Ip5g1J4/
Την άνοιξη αν δεν την βρεις την φτιάχνεις λοιπόν.
ΑπάντησηΔιαγραφή