Άλλο ένα καλοκαίρι που όπου να 'ναι φτάνει στο τέλος του. Ένα καλοκαίρι γεμάτο νέες αναμνήσεις και πρόσωπα. Παρόλα αυτά δεν εξελίχθηκε όπως το περίμενα, κάτι έλειπε και όσο και αν αγνοούσα την απουσία του πάντα κάτι θα μου υπενθύμιζε πως αυτό το καλοκαίρι ήταν διαφορετικό από το προηγούμενο.
Όλοι μας περιμένουμε το καλοκαίρι μας διαφορετικό και ξεχωριστό, κάνουμε σχέδια και όνειρα γιαυτό με κάποια συγκεκριμένα πρόσωπα στο μυαλό μας και ανυπομονούμε να φτάσουν αυτές οι μέρες, για εμένα λοιπόν οι μέρες έφτασαν, μα εκείνο το πρόσωπο δεν ήταν εδώ.
Η απουσία του ήταν αρκετά έντονη, ιδιαίτερα τις στιγμές που διασκέδαζα. Μια απουσία που δε μπορούσε κανείς να καλύψει και πολλές φορές με εμπόδιζε να περάσω τις μέρες μου όπως είχα φανταστεί.
Έτσι οι μέρες με έβρισκαν με ένα τετράδιο και ένα στυλό στο χέρι, να του γράφω όλα εκείνα που δε πρόλαβα να του πω. Να σκορπάω σε σελίδες τα αισθήματα που παγίδευαν το μυαλό, μου σε ένα μοτίβο σκέψεων. Ένα μοτίβο που ζωντάνευε ιδιαίτερα τα βράδια, όταν η απουσία του γινόταν πιο έντονη.
Και αφού δεν ήρθε απόψε, δε με νοιάζει πλέον το αύριο. Άχρωμο το καλοκαίρι μακριά του. Μονότονο και ψυχοφθόρο. Η απουσία του με καίει περισσότερο από τον ήλιο. Ο ερωτάς μου για αυτόν με πνίγει περισσότερο από κάθε θάλασσα. Πλήττω. Εύχομαι να ερχόταν να ξαναδούμε μαζί το ηλιοβασίλεμα. Χωρίς εκείνον μοιάζει γκρίζο. Θέλω να ξαναδώ τα χρώματα, που μου θύμιζαν εκείνον.
Το σημερινό τραγούδι είναι το Αin't no sunshine. Ένα από τα πιο γνωστά τραγούδια του William Harrison Withers, γνωστό και ως Βill Withers. Ο οποίος γεννήθηκε τον Ιούλιο του 1938 στην Αμερική και ξεκίνησε τη καριέρα του το 1970 σταματώντας το 1985. Άφησε πίσω του αμέτρητα διαχρονικά τραγούδια τα οποία άγγιξαν τις καρδιές χιλιάδων ανθρώπων.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου
Ουρακοσχόλιο