Δεν μπορώ να κάνω τη ζωή σου ευκολότερη, μα δε σκοπεύω να τη κάνω και δυσκολότερη. Δε μπορώ να λύσω τα προβλήματα σου και να κάνω τα βάρη σου δικά μου. Μα μπορώ να σε αγαπήσω αληθινά. Μπορώ να σε αγκαλιάσω σφιχτά, κάθε φορά που σε πνίγουν οι σκέψεις σου. Μπορώ να σε ακούσω όταν σε τρομάζει ο ήχος της φωνής σου. Μπορώ να ξαγρυπνήσω στο πλευρό σου βράδια αμέτρητα, ώσπου να περάσει η κάθε καταιγίδα μέσα σου. Δε μπορώ να σταματήσω τα δάκρυα σου, μα μπορώ να τα σκουπίσω. Μπορώ να τα περιορίσω.. Και ίσως να κλέψω ένα χαμόγελο, αν και δε ξέρω αν είναι αρκετό.
Δεν είμαι σαν τους άλλους. Δε θα σου τάξω ουρανούς, μόνιμη ευτυχία και κάτι “μαγικό.” Το μόνο που μπορώ να σου προσφέρω είναι κάτι αληθινό. Μα μη μου ζητάς περισσότερα, θα βάλλω τα δυνατά μου για σένα αρκεί να το εκτιμήσεις. Μα μη με έχεις δεδομένη, γιατί δεν είμαι. Μπορώ να φύγω, μα δε θα το κάνω. Μη με υποτιμάς, δε μένω από ανικανότητα να κοιτάξω μπροστά. Μένω επειδή το επιλέγω εγώ, αν το πάρω απόφαση δε θα σαι πάρα μια μακρινή ανάμνηση. Ένα σημάδι που έμεινε από μια πληγή επουλωμένη, ξεθωριασμένο με το πέρασμα του χρόνου. Μη με υποτιμάς επειδή μένω. Μη με έχεις για αδύναμη γιατί με είδες να κλαίω. Μη με έχεις δεδομένη επειδή σε αγαπώ. Εγώ δεν είμαι σαν τους άλλους, εγώ δεν είμαι σαν εσένα.
Θα σου προσφέρω κάθε κομμάτι της ψυχής μου, μα αν αλλάξω γνώμη θα φύγω δίχως να το σκεφτώ.. Και τότε ακόμα και αν γυρίσεις πουθενά δε θα με βρεις. Δεν είμαι αδύναμη επειδή έμεινα, ούτε και δεδομένη. Βάλλε το καλά στο μυαλό σου, δε με κρατάς, μένω από επιλογή. Μα πόσο πιστεύεις πως θα κάτσω ενώ με διώχνεις;
Η ιστορία μας τελειώνει. Μένει μόνο να βάλλω μια τέλεια και να κλείσω το βιβλίο.. Και όταν φύγω θα σαι πάλι μόνος. Τότε ποια θα σε αγαπάει; Ποια θα σε προσέχει; Ποια θα σε αναζητάει; Ποια θα περιμένει; Ποια θα γράφει για σένα σελίδες αμέτρητες γεμάτες συναισθήματα; Νομίζεις θα βρεις άλλη σαν εμένα; Ποια θα μείνει, όταν τους διώχνεις όλους μακριά; Ποια θα σου επιτρέψει να την αδειάσεις, με σκοπό να γεμίσεις το κενό σου; Ποια θα ανεχτεί τον χειρότερο εαυτό σου;
Και λυπάμαι, μα πολύ φοβάμαι πως και αυτό το κείμενο θα είναι και πάλι για ένα άτομο που δεν αξίζει ούτε μια λέξη μου. Μα ίσως να μη φταίω μόνο εγώ για αυτό. Ίσως φταίει και εκείνος που ποτέ δεν άκουσε όσα είχα να του πω.. Και ίσως η αγάπη μου δεν έφτανε. Ίσως του πρόσφερα λάθος πράγματα, ίσως αναζητούσε κάτι απολύτως διαφορετικό. Ίσως με αγαπούσε και αυτός με τον τρόπο του παρόλο που δεν το ένιωσα. Ποιος ξέρει;
Εξάλλου δεν αγαπάνε όλοι οι άνθρωποι το ίδιο ούτε θέλουν να αγαπηθούν με τον ίδιο τρόπο. Εν τέλη το μόνο συμπέρασμα που βγάζω, είναι πως η αγάπη είτε μπορεί να σε σώσει, είτε να σε καταστρέψει. Ειδικά αν είναι πάνω από εσένα.. και το μόνο τραγούδι που θα μπορούσε να περιγράψει το συναίσθημα που στοιχειώνει το μυαλό μου είναι το love will tear us apart. Πιστεύω δε χρειάζεται να πω κάτι παραπάνω, μιλάει για εμένα και μόνο ο τίτλος.
Love will tear us apart λοιπόν, από το Album Closer των Joy Division. Ένα τετραμελές Post Punk συγκρότημα από την Αγγλία που ιδρύθηκε το 1976. Το συγκρότημα έγινε αρκετά γνωστό μέσα σε μόνο λίγα χρόνια και δυστυχώς διαλύθηκε μετά την αυτοκτονία του τραγουδιστή και στιχουργού Ian Curtis το 1980. Μετά από αυτό το γεγονός τα υπόλοιπα μέλλοι του συγκροτήματος συνέχισαν με το όνομα New Order.
Δεν είμαι σαν τους άλλους. Δε θα σου τάξω ουρανούς, μόνιμη ευτυχία και κάτι “μαγικό.” Το μόνο που μπορώ να σου προσφέρω είναι κάτι αληθινό. Μα μη μου ζητάς περισσότερα, θα βάλλω τα δυνατά μου για σένα αρκεί να το εκτιμήσεις. Μα μη με έχεις δεδομένη, γιατί δεν είμαι. Μπορώ να φύγω, μα δε θα το κάνω. Μη με υποτιμάς, δε μένω από ανικανότητα να κοιτάξω μπροστά. Μένω επειδή το επιλέγω εγώ, αν το πάρω απόφαση δε θα σαι πάρα μια μακρινή ανάμνηση. Ένα σημάδι που έμεινε από μια πληγή επουλωμένη, ξεθωριασμένο με το πέρασμα του χρόνου. Μη με υποτιμάς επειδή μένω. Μη με έχεις για αδύναμη γιατί με είδες να κλαίω. Μη με έχεις δεδομένη επειδή σε αγαπώ. Εγώ δεν είμαι σαν τους άλλους, εγώ δεν είμαι σαν εσένα.
Θα σου προσφέρω κάθε κομμάτι της ψυχής μου, μα αν αλλάξω γνώμη θα φύγω δίχως να το σκεφτώ.. Και τότε ακόμα και αν γυρίσεις πουθενά δε θα με βρεις. Δεν είμαι αδύναμη επειδή έμεινα, ούτε και δεδομένη. Βάλλε το καλά στο μυαλό σου, δε με κρατάς, μένω από επιλογή. Μα πόσο πιστεύεις πως θα κάτσω ενώ με διώχνεις;
Η ιστορία μας τελειώνει. Μένει μόνο να βάλλω μια τέλεια και να κλείσω το βιβλίο.. Και όταν φύγω θα σαι πάλι μόνος. Τότε ποια θα σε αγαπάει; Ποια θα σε προσέχει; Ποια θα σε αναζητάει; Ποια θα περιμένει; Ποια θα γράφει για σένα σελίδες αμέτρητες γεμάτες συναισθήματα; Νομίζεις θα βρεις άλλη σαν εμένα; Ποια θα μείνει, όταν τους διώχνεις όλους μακριά; Ποια θα σου επιτρέψει να την αδειάσεις, με σκοπό να γεμίσεις το κενό σου; Ποια θα ανεχτεί τον χειρότερο εαυτό σου;
Και λυπάμαι, μα πολύ φοβάμαι πως και αυτό το κείμενο θα είναι και πάλι για ένα άτομο που δεν αξίζει ούτε μια λέξη μου. Μα ίσως να μη φταίω μόνο εγώ για αυτό. Ίσως φταίει και εκείνος που ποτέ δεν άκουσε όσα είχα να του πω.. Και ίσως η αγάπη μου δεν έφτανε. Ίσως του πρόσφερα λάθος πράγματα, ίσως αναζητούσε κάτι απολύτως διαφορετικό. Ίσως με αγαπούσε και αυτός με τον τρόπο του παρόλο που δεν το ένιωσα. Ποιος ξέρει;
Εξάλλου δεν αγαπάνε όλοι οι άνθρωποι το ίδιο ούτε θέλουν να αγαπηθούν με τον ίδιο τρόπο. Εν τέλη το μόνο συμπέρασμα που βγάζω, είναι πως η αγάπη είτε μπορεί να σε σώσει, είτε να σε καταστρέψει. Ειδικά αν είναι πάνω από εσένα.. και το μόνο τραγούδι που θα μπορούσε να περιγράψει το συναίσθημα που στοιχειώνει το μυαλό μου είναι το love will tear us apart. Πιστεύω δε χρειάζεται να πω κάτι παραπάνω, μιλάει για εμένα και μόνο ο τίτλος.
Love will tear us apart λοιπόν, από το Album Closer των Joy Division. Ένα τετραμελές Post Punk συγκρότημα από την Αγγλία που ιδρύθηκε το 1976. Το συγκρότημα έγινε αρκετά γνωστό μέσα σε μόνο λίγα χρόνια και δυστυχώς διαλύθηκε μετά την αυτοκτονία του τραγουδιστή και στιχουργού Ian Curtis το 1980. Μετά από αυτό το γεγονός τα υπόλοιπα μέλλοι του συγκροτήματος συνέχισαν με το όνομα New Order.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου
Ουρακοσχόλιο