Η μουσική στις φοιτητικές πολυκατοικίες

Η μουσική δεν έχει σύνορα, εθνικότητα ή χρώμα. Αυτός είναι και ο λόγος που ενώνει τους ανθρώπους και δεν τους χωρίζει. Είναι μαγικό να βλέπεις ανθρώπους να δένονται μόνο και μόνο από τα κοινά γούστα τους στη μουσική, καθώς αλλιώς, ίσως να μην γνωρίζονταν ποτέ μεταξύ τους.

Αν είσαι ή έχεις υπάρξει κι εσύ φοιτητής σαν εμένα θα έχεις ζήσει εκείνες τις επικές στιγμές στην πολυκατοικία που μπορεί να μην ξέρεις τον άλλον με το όνομα του, αλλά ξέρεις τι μουσική ακούει. Να'ναι καλά η ηχομόνωση! Πλάκα κάνω δεν υπάρχει κάτι τέτοιο στην πολυκατοικία μου.

Χάρη στο γεγονός αυτό λοιπόν ξέρω τι πρόοδο ακριβώς έχει σημειώσει ο από κάτω στα μιξαρίσματά του, σε ποια φάση βρίσκεται η από πάνω μετά τον χωρισμό -άρνηση ξεκάθαρα- και πόσες μπύρες έχει πιει ο δίπλα όση ώρα ακούμε μαζί σε επανάληψη το αγαπημένο του κομμάτι.

Και πάντα ως γνωστόν θα τύχει αυτό, όταν θες να διαβάσεις. Ναι ναι, εκείνη την ριμάδα την ώρα που έφτυσες αίμα να πάρεις την απόφαση να το κάνεις. Είναι αυτό που λένε για το σύμπαν ότι συνωμοτεί. Μην γελιέστε! Οι γείτονες είναι που συνωμοτούν.

Αυτή τη στιγμή που γράφω το άρθρο υπάρχει ένα πιάνο στο προσκήνιο. Ω ναι! Έχουμε και νέους καλλιτέχνες στο μενού. Κάποιος/κάποια δε -γνωρίζω ακόμα- μαθαίνει πιάνο. Το περίεργο είναι ότι το ακούω ενώ δεν είναι καν στην πολυκατοικία, αλλά δεν εκπλήσσομαι πλέον. Για να πω την αλήθεια μου αρέσει πολύ αυτός που παίζει όποιος και να'ναι. Αν με διαβάζεις φίλε/φίλη, μπράβο σου. Keep going! Το έχεις μέσα σου το νιώθω.

Η αμήχανη στιγμή που γράφεις για το πιάνο και ξεκινάει ο από κάτω το μιξάρισμα...

Τα καλά μου τα παιδιά κάνουν και ρεμίξ χωρίς να το ξέρουν. Γενικά παίρναμε ωραία. Ευτυχώς η άκυρη με τα λαϊκά μένει στον τρίτο, δυο ορόφους μακριά από μένα και δε χρειάζεται να τραβάω τα μαλλιά μου συχνά. Ο όροφός μου είναι της ποπ, ευτυχώς Παναγία μου, και όλα βαίνουν καλώς.

Τις προάλλες μαγείρευα -κάνα μακαρόνι μη φρικάρετε- και άρχισα να τραγουδάω ασυναίσθητα το χειμωνανθό του Χαρούλη. Αφού το αποτελείωσα, έκανα και την αφιέρωση μου στο κοινό και τα σχετικά, συνειδητοποιώ ότι παίζει όντως κάπου και δεν έφαγα μόνη μου τη φλασιά. Ανοίγω την πόρτα για να μπει καλύτερα η μουσική -όχι παίζουμε- και άρχισα να χαμογελάω μόνη μου. "Κάποιος ακούει έντεχνα εκτός από μένα εδώ μέσα!", αναφώνησα!

Κι επειδή σπουδάζω στο Ηράκλειο της Κρήτης, όλο κι από κάπου θα πεταχτεί ένας Ερωτόκριτος που και που. Χρόνια τώρα από το γυμνάσιο έχω έρωτα με το μελοποιημένο αυτό ποίημα. Ελπίζω να μην με κράζουν πολύ οι γείτονες, όταν με πιάνει το πάθος μου με τα κρητικά καμία φορά.

Κατά καιρούς ακούω ώρες ατελείωτες Χαρούλη. Ο Γιάννης Χαρούλης είναι Έλληνας μουσικός και ερμηνευτής που ασχολείται με την έντεχνη, την ροκ και την Κρητική παραδοσιακή μουσική. Έχει ηχογραφήσει τέσσερις προσωπικούς δίσκους, ένας εκ των οποίων έγινε χρυσός και έναν ζωντανό δίσκο, ο οποίος ανέβηκε στο νούμερο 1 των Ελληνικών μουσικών chart. Έχει συνεργαστεί με πολλούς μουσικοσυνθέτες και τραγουδιστές είτε δισκογραφικά είτε σε μουσικές σκηνές και συναυλίες.

"Χειμωνανθός" για σήμερα λοιπόν. Καλή ακρόαση και να πάτε σε όσες περισσότερες συναυλίες μπορείτε φέτος το καλοκαίρι.

Υ.Γ.1. Κάνει συγκλονιστικές συναυλίες! Να πάτε, να πάτεεε!

Υ.Γ.2. Ακούστε και τον Ερωτόκριτο!